Na de komst van Mischa, kwamen we er al snel achter dat een grote munsterlander pup veel jachtinstinct heeft. Mischa ging “voorstaan”, zoals dat zo mooi genoemd wordt. (niet zoals op deze foto, maar geconcentreerd, met haar linker voorpoot in de lucht)
Bij ons konijn, maar ook bij poezen, vogels en de kippen die we tijdens het wandelen tegenkwamen.
Opvoeding
Naast spelen en knuffelen train je eigenlijk direct al met je pup, omdat dat nu eenmaal bij de opvoeding hoort. Eerst de beginselen natuurlijk, voor een pup een hele overstap, vanuit het nest naar een heel andere omgeving, zonder soortgenoten.. Maar eigenlijk ging dat heel goed, in de auto op weg naar huis, leek ze al heel erg op haar gemak.
We wilden graag dat Mischa zich zo snel mogelijk thuis voelde, dus de eerste nachten maar bij ons op de kamer, in een doos en deze doos langzamerhand getransporteerd naar de gewenste plek. In 3 nachten sliep ze in de hal.
Overdag zijn we vrij snel begonnen met bench training in de huiskamer, in eerste instantie met het deurtje open, allerlei lekkere dingen in de hoekjes van de bench verstopt, speeltjes er in, ook dat verliep vrij soepel.
In de loop van de dagen ging het deurtje steeds wat verder dicht en bleven we steeds wat langer uit het zicht, zodat ze ook zou wennen aan af en toe alleen zijn.. 
Daarnaast natuurlijk de zindelijkheidstraining, voor elke nieuwe hondenbezitter erg belangrijk. Bij elke neiging iets in huis te doen, brachten we Mischa zo snel mogelijk naar buiten en waren we helemaal blij als het goed gegaan was.
En we riepen natuurlijk èèh, bij alles wat niet mag, zoals grommen, bijten, knagen, slepen enz. en dan er voor zorgen dat ze het niet weer deed, dus afleiden..
Vanaf het begin hebben we Mischa zoveel mogelijk onaangelijnd bij ons laten lopen. Eerst in de tuin oefenen, haar roepen, leren reageren op haar naam, verstopspelletjes, en kijken of ze ons op kwam zoeken en dan een brokje en een hoop gejubel als beloning.
Vervolgens de wat moeilijker opdrachten; het naar je toekomen als je haar roept en nog belangrijker het bij je blijven tijdens het wandelen… In het begin veel lokken en omkopen met hondensnoepjes.
Op deze manier probeerden we haar aandacht voor ons te stimuleren. Als een pup nog zo jong is, zijn ze meestal toch nog wat onzeker en willen graag bij je zijn. Ze zoeken je wel op, vooral in een voor hen nog onbekende omgeving.
Zo oefenden we in huis en in de tuin al verschillende commando’s voordat we met de officiële training/cursus begonnen.
De kippen en poezen maakten dit wel extra moeilijk. Maar al te graag wilde ze achter het ‘wild’ aan.. Juist door deze zo duidelijke aanleg werden we getriggerd om jachttraining met haar te gaan doen. Aangezien onze vorige hond ontzettend lief was, maar beslist niet goed luisterde, hadden we vooraf al besloten in ieder geval gehoorzaamheidstraining te gaan doen. Na ons echter verdiept te hebben in de inhoud van jachttraining, bleken ook daar alle aspecten van gehoorzaamheidstraining aan de orde te komen (niet iedereen zal het daarover eens zijn), bovendien wordt er de natuurlijke aanleg van de jachthond bevordert en in banen geleid.